Οι νέες διαδικτυακές τεχνολογίες παράγουν έναν νέο τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τις  κοινωνικές  σχέσεις και  επαφές, αλλά και την ατομική και κοινωνικής μας ταυτότητα. Οι έννοιες που ως τώρα συγκροτούσαν την υπαρξιακή μας ταυτότητα (χώρος, χρόνος, σώμα) αναθεωρούνται στα πλάισα της εποχής του μεταμοντέρνου.
Η εγγύτητα (χωροτακτική  και συναισθηματική) στο στενό και περιορισμένο δίκτυο των δικών (σύμφωνα με την ορολογία της Κατάκη) εκτείνεται πλέον σε μια χωροχρονική απροσδιόριστο για συμπεριλάβει το οικείο και το ανοίκειο, το μακρίνο και το αλλότριο, το πραγματικό και το ψεύτικο, μέσα στη διαρκώς κινούμενη άμμο του κυβερνό-σύμπατος,
Οι χωροχρονικά και υλικά δομημένες σχέσεις εξαυλώνονται και υπερβαίνοντας τους παραδοσιακούς περιορισμούς του χώρου και του χρόνου, προβάλουν ένα νέο μοντέλο διάρθρωσης του κοινωνικού (Αλεξιάς, 2008). Οι δυνητικοί άλλοι δεν διαφέρουν κι αυτοί ως αντικείμενα της προβολής εσωτερικών φαντασιακών επιθυμιών παρότι είναι σε κάθε περίπτωση φορείς κοινωνικού νοήματος.
Το διαδίκτυο είναι για τον Levy “τόσο πραγματικό όσο τα αποτελέσματα που παράγει…” και για του λόγου το αληθές ρίξτε μια ματιά στις υπερσυνδέσεις που ακολουθούν…

• Πατέρας έβαλε πληρωμένους δολοφόνους να σκοτώσουν το avatar του γιού του.
• Σύζυγος ζητά διαζύγιο για κυβερνοαπιστία (cyber affair).
• Γυναίκες στην Αμερική αιτούνται ψυχολογικής στήριξης για να αντιμετωπίσουν την “απώλεια” του εθισμένου στο διαδίκτυο συζύγου (cyber-widows).
• Παίκτης του διαδικτυακού παιχνιδιού σκοτώνει συμπαίκτη (όχι στο παιχνίδι), γιατί του έκλεψε το σπαθί (στο παιχνίδι).
• Ζευγάρι συλλαμβάνεται για το θάνατο βρέφους, το οποίο αμέλεισαν να φροντίσουν, όντας απασχολημένοι στη φροντίδα του δυνητικού παιδιού τους.

 
Photo Farid Arienda – Virtual Chat by protogeny