Έχουν γραφτεί τόσα και τόσα για τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που δεν πάνε στην θεραπεία! Μήπως να αρχίσουμε να γράφουμε επιτέλους και για τα χαρακτηριστικά των θεραπευτών, που “απωθούν” τους θεραπεύομενους;

Μήπως να στοχαστούμε λίγο στις δικές μας προβολές! Τα δικά μας ναρκισσιστικά, οριακά και σχιζοειδή χαρακτηριστικά που δεν καθιστούν την δουλειά μας “ελκυστική ” για τους ανθρώπους;

Μήπως είμαστε απόμακροι και ψυχροί απέναντι στους θεραπευόμενους μας, μήπως είμαστε απόλυτα ορθολογιστές, υπολογιστές και φιλοχρήματοι, μήπως απαιτητικοί, μήπως ακυρώνουμε τους ανθρώπους με τις αδιανόητα ψηλές μας προσδοκίες?

Η μήπως αντίθετα είμαστε υπέρ-δοτικοί, διαρκώς διαθέσιμοι, δεδομένοι και έτοιμοι να “θυσιαστούμε” για το “καλό” τους;

Ότι και να είμαστε, είμαστε άνθρωποι που λειτουργούμε στην βάση των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας μας, του αξιακού μας κώδικα και της αντίστοιχης εκπαίδευσης που έχουμε πάρει. Και δρούμε ευελπιστώντας μέσα απ την ενεργή συμμετοχή μας στη θεραπευτική σχέση να γίνουμε ένα είδος καταλύτη για τις ενδογενείς αυτό-ιαματικές διεργασίες της ανθρώπινης ψυχής.

Η ψυχοθεραπεία θα είναι πάντοτε μια δουλειά επίπονη και συχνά μακροχρόνια και τα αποτελέσματα της δεν θα είναι πάντοτε απτά και μετρήσιμα.

Ο κάθε ένας από εμάς, δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως είναι εν-δυνάμει ασθενής και εν-δυνάμει θεραπευτής. Επίσης ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να φέρει στο μυαλό του έναν άνθρωπο που τον “αρρώστησε” κάποια στιγμή στη ζωή του και ίσως κάποιον άλλο που τον βοήθησε να “γίνει καλά”.

Υπάρχουν όμως άνθρωποι με ψυχικά τραύματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους που η ικανότητα τους για σύνδεση με άλλους ανθρώπους έχει ουσιαστικά καταστραφεί.

Αναλόγως της γονιδιακής τους ευαλωτότητας και του περιβάλλοντος που μεγάλωσαν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, εμφάνισαν στην πορεία της ζωής τους διαφορετικές προσαρμοστικές νευρολογικές μορφοποιήσεις (συμπτώματα) που στη ψυχιατρική ονομάζονται ασθένειες ή διαταραχές.

Ανεξάρτητα πάλι των διαφοροποιήσεων (και των ομοιοτήτων) των επιμέρους διαταραχών εκείνοι που αρνούνται την θεραπεία ή έχουν μια αμφιθυμική σχέση μαζί της εμφανίζουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά όπως είναι, η έλλειψη εμπιστοσύνης , η αποφυγή και η αναβλητικότητα και ο διάχυτος φόβος που τους προκαλείται απ’ την εγγύτητα της θεραπευτικής σχέσης….