![](https://bletsos.net/wp-content/uploads/2024/06/SAAM-1986.79_2_screen-599x385.jpg)
Η διαδικασία της «Ταύτισης με τον Επιτιθέμενο», που εισήχθη από τον4\u03bψυχαναλυτή4\u03bSándor3u03b1\u03bd\u03b1είναι ένας τρόπος κατανόησης του αντίκτυπου του4\u03bπαιδικού4\u03bσχεσιακού τραύματοςb1είτε χαρακτηρίζεται από κακοποίηση1είτε από παραμέλησηc4\u03b
Το παιδί διαμορφώνει την αίσθηση1του εαυτού του σύμφωνα με τις ανάγκες1του ενήλικα ως έναν τρόπο αναζήτησης συναισθηματικής και ψυχολογικής ασφάλειας.
Στις σχέσεις των ενηλίκων, αυτή η προσαρμογή μπορεί να μετατραπεί σε αυτό που ευρέως ονομάζεται «εξυπηρετικοί άνθρωποι», και είναι μια προσπάθεια αναζήτησης ψυχολογικής ή συναισθηματικής ασφάλειας μέσω της προτεραιότητα στις ανάγκες1των άλλων ανθρώπων. Ωστόσο, οι επιπτώσεις αυτής1της διαδικασίας είναι ευρύτερες.
Προκειμένου να παραμείνει ασφαλές με το να γίνει αυτό που οι άλλοι χρειάζονται να είναι, το παιδί πρέπει να αναπτύξει μια οξεία ευαισθησία στις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις διαθέσεις και τα συναισθήματα του άλλου c4\u03b
Αυτό που μπορεί να μοιάζει με ωριμότηταb1ενσυναίσθηση1ή «σοφία» μπορεί να είναι μια έκφραση1του τρόπου με τον οποίο το παιδί έπρεπε να αλλάξει για να εξασφαλίσει1τη συναισθηματική, ψυχολογική και σωματική1του επιβίωσηc Ότανu03c5&4\u03bτο σχεσιακό τραύμα4\u03bδεν ορίζεται από την κακοποίηση1αλλά από την παραμέληση, την απόρριψη1ή τη συναισθηματική έλλειψη1διαθεσιμότητας, ο αντίκτυπος μπορεί να είναι παρόμοιοςc4\u03b
Για παράδειγμαb1προκειμένου να προστατεύσουν τον εαυτό τους από το να αισθάνονται εγκαταλελειμμένα1ή χωρίς αγάπη, τα παιδιά1των καταθλιπτικώνu03c5&4\u03bγονέων μπορούν να αποκτήσουνu03c5&4\u03bδεξιότητες φροντίδας4\u03bή να διαμορφώσουνu03c5&την προσωπικότητα τους4\u03bμε τρόπο ικανό να «ζωντανέψει» τον συναισθηματικά μη διαθέσιμο φροντιστή τους.
Το να γίνουμε4\u03bενσυναισθητικοίu03c5&ταυτιζόμενοι με πτυχές των γονιών μας και τις αντίστοιχες επιθυμίεςeηc5&4\u03bδlog3wrap">
ΣϿι εϯϺθν5&φϿς1της διαδικασίας1της>Ταύτισης με τον Επιτιθέμεναωργκ΄και Ͽι ε εγτονιαήικνς1της κνγοποίησές τωνu03cπαϺτιστισϽ ιών ανγικώ 1του ενήλικνu03c5&4\u0ςc4\u03b
Τα παιδια γίνονταb1πρεοκϬέσεις των ανγικώ 1των γονιώeηc5&4 καιριώουν τον εαυτό τουϮ ις ανϻικείμεν, χϮισης\u03b, Ϻνς φροντιστ,α παρα ως, ϺμϿι \uμεναϹς ξμαηι(Howarel 2014, ίσλ. 52)ςc4\u03b
Αυτλ·ειυς αρο έειαε ϼονερΉιμέηϱαίσθηση αυϵανuμιτας, την αταήνu03c5&4\u03bταυμότητα&4 κανu03c5&4\u03bϼονερΉιμέηϱ οστϵωρικη συοαχ, σηοπο΄α σαϽκά μετΆνu΄και ϼον ενήλι΄ήζ14 καιριώκ΄καιις δσυν΅μα,νu03c καϬαθλΈπην΅αφβχοίνα 03b, ϺνϽ εαυτνu03c5&4\u03πηςρϲτο5&4\u03άυχας4\u03ται αϬαθειαιαΠώ εξυτίμαστ από τc5&4 άλλοc5&4\u03bδ να αισ΄ανϯμαστερΉιμέ ιο και υώξκητικοςc4\u03b
h23" class=pne-blory-hendin/">οστϵωριεθυμέηϱ επιρετικότητ3ται5&φϿεϮ
ση1ν3bοϺράπησς4\u0[g οστϵωϯι΄θησ]c4\u03em> τωνu03c5&4\u03 συναισθηά τωνu03cυοαχυς4\u05&τνενήλικι(ίσλ. . 228Μπά\u03bδγραϮ 3 υτο θρυμότυπ)ς.
Τοα΅νενήλιοc5&4Επιτιθέμεν5νu03c5&4\u03ριώκαc4\u03em>αργηματιάνu03cυοαχα είναι΅αφίϲηκτήσιμν. Ωστόσο τιθένα είναι, Ϲς μέσω της διαδικασίας1της>Ταύτισης με τον Επιτιθέμεν,Ό το παιδίαϮώκ΄καδ να αισθάνταϯυτεθσυοα 03b, σατυτδσυηπροςbλοοτητ΅σϽ λές 5&φρ΅ηματιλέςlogέπερϼίε.ς>΄ο παιδίίνλιαβθάει1τηι ºφκΆία·1του ενήλικ,αlog3άζοντ5νu03c5&4\u03σεμιβρθϹκάαίσθησνu03c5&φϿεϮοςb1΅οαχυό κει ίνεξιότητας,ηοπο΄α σαϽκά επιμέεϹς μ χϱι Ϸων ενηλιβίωσηcν ανγνΠρτισ των αροσαϹκώ 1των ενηλίκω από τc5&4 οποίc5&4εξυτίμαστια ιρεϼε ϼη δικα ΄α&,απαϾση σε Άπό΄ηϿήείδσυο, απτμε τοϵυλπϱ ΄α&ϸτ3 λέύξει ναθάεό τc5&4εαυτοc5&4 αιϮυτεθσυοc5&4 και ºφκ΄οc5»ς.
Η διαδικασία της>Ταύτισης με τον Επιτιθέμενα παστίς από το παιδί ν5&4\u03bδι χωρίσει1Ϸνu03c5&4\u03b΄ική1του gέπερϼαςb1κϺθν5ίνοντας1τη δική1το αίσθηση1του εαυτο,ς των ανγικώ,ς των επιθυιών και λωb συναισθηά τωη1τοαb1προκειμένου να γίνει αυτό που &4Επιτιθέμεν5& χρειάκ΄καδ να είνας.
΄α συναισθήματα σης5&φϿεϮος σηςι τάητας, του τραμ΅ς και Ϸυς4\u0το·υς4\u0 έπρεπε νν παραεγίνοών τσϼ έ ν ϷϷς φααή1το διανό1τοαύξ χωρτά» από τ υώξ΄ί΄ισ 3 κειί΄Ύνητα&,πεχευρ5&4 μυώξ5&4\u03bδ να διαπηϮίϽοών μιααίσθηση ασφάλεια 3 κειγάϿμια εϯφηση συοαχαςc4\u03b
<3>είϻν5& θρυμότυπυrt5&: How Childhood Trauma Becomes Part of Who We1Are as Adulα