Η γραμματική του τραύματος
Η νόηση του τραύματος είναι εξ ορισμού ελλειπής κάθε αναπαράσταση εμφανίζεται κατακερματισμένη, σκόρπια και συγχητική.Read More →
Η νόηση του τραύματος είναι εξ ορισμού ελλειπής κάθε αναπαράσταση εμφανίζεται κατακερματισμένη, σκόρπια και συγχητική.Read More →
«Εξηγώντας την κατάθλιψή μου στη μητέρα μου» – Sabrina Benaim “Μαμά, η κατάθλιψή μου αλλάζει μορφές. Την μια μέρα είναι τόσο μικρή όσο μια πυγολαμπίδα στην παλάμη μιας αρκούδας,την επόμενη μέρα είναι η ίδια η αρκούδα.Τις μέρες εκείνες μένω ακίνητη μέχρι να με αφήσει η αρκούδα μόνη μου. Αυτές τις μέρες τις λέω “Σκοτεινές Ημέρες”. Η μαμά λέει: «Τότε προσπαθήστε να τις φωτίσεις με κεριά”. Όταν βλέπω ένα κερί, βλέπω τη σάρκα μιας εκκλησίας, το τρεμοπαίξιμο μιας φλόγας, μια ανάμνηση νεότερη και από το μεσημέρι. Στέκομαι δίπλα στο ανοικτό της φέρετρο. Είναι η στιγμή που μαθαίνω ότι κάθε άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ θα πεθάνειRead More →
Τρεις χαρακτήρες σαν ήρωες αρχαίας τραγωδίας στη σκιά του πιο αποτρόπαιου εγκλήματος. Τρεις κοινοί θνητοί καλούνται να υπερβούν την ανθρώπινη φύση τους. Αυτοί είναι οι τρεις πρωταγωνιστές του Frozen, που εγείρουν ερωτήματα: Μπορεί μια μάνα να ξεπεράσει τον θάνατο του παιδιού της; Μπορεί ακόμα και να συγχωρέσει τον δολοφόνο του; Μπορεί ένας κατά συρροή δολοφόνος παιδιών να γίνει συμπαθής; Η συγγραφέας Bryony Lavery καταρρίπτει ένα προς ένα κλισέ και στερεότυπα που μας κρατούν κλειδωμένους στον εαυτό μας και απέναντι στους άλλους. Κι επιμένει, μέσα από μια διαδικασία επίπονη και ψυχοφθόρα, προτείνοντάς μας το «κλειδί» της συγχώρεσης. Read More →
Η λέξη “σώμα” στο Όμηρο αναφέρεται μόνο στο νεκρό σώμα. Όταν ο ποιητής αναφέρεται σε σώμα ζωντανού χρησιμοποιεί τις λέξεις δέμας, χρώς, μέλεα, γυῖα. Εξ ορισμού το ουσιαστικό αυτό περνάει αμέσως στην ουσία της έννοιας που ενσαρκώνει: Το σώμα είναι το πεπερασμένο περίβλημα, το ρούχο της ζωής. Το σώμα γερνάει, πονάει, γεννάει, ματώνει, κάνει έρωτα, μεταβάλλεται και αλλοιώνεται, φθείρεται και πεθαίνει, απασχολεί τη φιλοσοφία, την ψυχολογία, την ιατρική, την τέχνη αλλά γίνεται και τέχνη.Read More →
Για την συστημική οπτική, η ψυχική ασθένεια δεν γίνεται αντιληπτή ως κάτι που κατοικεί εντός των ανθρώπων, αλλά περισσότερο ως μια σχεσιακή δυσλειτουργία που εκφράζεται στο μεταξύ των. Οι τρελοί της κάθε εποχής δεν είναι επομένως, το αποτέλεσμα μιας προκαθορισμένης βιολογικά ποιότητας, αλλά οι φορείς και οι εκφραστές της τρέλας Read More →
Πολιτική απορρήτου Designed using Chromatic Premium. Powered by WordPress.