Σύμφωνα με τον Bowen (1972), οι σχέσεις μέσα σε μια οικογένεια καθορίζονται από το συναισθηματικό σύστημα και το βαθμό διαφοροποίησης των μελών από αυτό που ορίζει ως αδιαφοροποίητη μάζα του οικογενειακού εγώ.
Σε περιόδους κρίσης (και σίγουρα μια τέτοια περίοδος είναι και η περίοδος της εφηβείας) οι σχέσεις μέσα στο σύστημα τριγωνοποιούνται καθότι,“Το τρίγωνο αποτελεί το μικρότερο, σταθερό σύστημα σχέσεων. Ένα δυαδικό σύστημα σχέσεων είναι ένα ασταθές σύστημα που σε συνθήκες stress σχηματίζει ένα τρίγωνο” (σελ.22).
Σε αυτό το πλαίσιο παρατηρείται η μετατροπή του λιγότερου ισχυρού από τα τρία αλληλεπιδρώντα μέλη (συνήθως του παιδιού και του εφήβου) σε ένα είδος συναισθηματικού καταλύτη, ο οποίος αναλαμβάνει να διαχειριστεί τα έντονα συναισθήματα (άγχους, πόνου και αγωνίας) της διαπροσωπικής σχέσης του ζευγαριού.
Αν το παιδί παραμείνει σε αυτή τη θέση επί μακρό χρονικό διάστημα είναι πιθανό να αναπτύξει συμπτωματολογία (Κορρέ, 2011).