Μια γυναίκα που κακοποιήθηκε σεξουαλικά όταν ήταν παιδί, αλλά αρνείται αυτή την πραγματικότητα της παιδικής της ηλικίας και έχει μάθει να μη νιώθει πόνο, δραπετεύει διαρκώς από το παρελθόν της χρησιμοποιώντας τις σχέσεις της με τους άντρες, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά ή τα επαγγελματικά επιτεύγματα. Χρειάζεται συνεχώς έντονες συγκινήσεις για να μη νιώθει πλήξη. Δεν επιτρέπει στον εαυτό της ούτε μια στιγμή ηρεμίας, κατά την οποία μπορεί να νιώσει την πυρακτωμένη μοναξιά της εμπειρίας που έζησε ως παιδί, επειδή φοβάται αυτό το συναίσθημα περισσότερο και από τον ίδιο το θάνατο.
Alice Miller – Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας
Η Ψυχοθεραπεία ως δρόμος…
Από μια ενδιαφέρουσα συζήτηση ομάδας Ψυχολόγων του fb για τον ντετερμινισμό και την βούληση: Σαφέστατα η ψυχανάλυση είναι ντετερμινιστική (ατομικός ντετερμινισμός) όπως και ο συμπεριφορισμός (περιβαλλοντικός …