Άρθρα (Page 5)

Η οριακή διαταραχή είναι κατά βάση η φυσιολογική απάντηση του νευρικού σύστήματος σε μάλλον “αφύσικες” καταστάσεις της παιδικής ηλικίας. Η επανοργάνωση του νευρικού συστήματος εξαιτίας των τραυματικών ή αποστερητικών εμπειριών προκαλεί μια σωρεία νευροβιολογικών αλλαγών που επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης, συναίσθησης και συμπεριφορίκης δράσης του εγκεφάλου ( brain survival mode ). Το συγκεκριμένο νευρολογικό πρότυπο χαρακτηρίζεται απο διχοτομική και απόλυτη σκέψη, φόβους εγκατάλειψής και μοναξιάς, συναισθηματική αστάθεια, μικρή ανοχή στην ματαίωση κλπ. Εξ αυτών προκύπτει η παροιμιώδης στους θεραπευτικούς κύκλους, δυσκολία αντιμετώπισης της οριακής διαταραχής. Τα επιστημονικά δεδομένα βέβαια ουδόλως συμφωνούν με την —επίσης παροιμιώδη— απροθυμία πολλών θεραπευτών να εμπλακούν με την συγκεκριμένη διαταραχή. ΗRead More →

Έχουν γραφτεί τόσα και τόσα για τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που δεν πάνε στην θεραπεία! Μήπως να αρχίσουμε να γράφουμε επιτέλους και για τα χαρακτηριστικά των θεραπευτών, που “απωθούν” τους θεραπεύομενους; Μήπως να στοχαστούμε λίγο στις δικές μας προβολές! Τα δικά μας ναρκισσιστικά, οριακά και σχιζοειδή χαρακτηριστικά που δεν καθιστούν την δουλειά μας “ελκυστική ” για τους ανθρώπους; Μήπως είμαστε απόμακροι και ψυχροί απέναντι στους θεραπευόμενους μας, μήπως είμαστε απόλυτα ορθολογιστές, υπολογιστές και φιλοχρήματοι, μήπως απαιτητικοί, μήπως ακυρώνουμε τους ανθρώπους με τις αδιανόητα ψηλές μας προσδοκίες? Η μήπως αντίθετα είμαστε υπέρ-δοτικοί, διαρκώς διαθέσιμοι, δεδομένοι και έτοιμοι να “θυσιαστούμε” για το “καλό” τους; Ότι και ναRead More →

Η αυτομομφή σε όλες τις εκφάνσεις της (από  την επικριτική στάση έναντι του εαυτού  μέχρι την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά), συνήθως σημαίνει ένα πράγμα. Ότι ο άνθρωπος που έχει αναπτύξει τους συγκεκριμένους μηχανισμούς ελέγχου της συμπεριφοράς  εχει συνήθως  ανατραφεί από γονείς με συγκεκριμένες  και άκαμπτες πεποιθήσεις  για το πώς οφείλουν να είναι τα παιδιά τους. Οι γονείς αυτού του είδους έχουν ενεργοποιημένα  απόλυτα σχήματα για το είναι και το δέον των οικογενειακών κανόνων και εμφανίζουν την τάση να ταυτίζουν τις συμπεριφορές των παιδιών τους  με τις (υποτιθέμενες)  εσωτερικές ποιότητες τους (πχ δεν έχεις κάνει λάθος, είσαι λάθος!). Για το παιδί  που η αποδοχή και η αγάπη τωνRead More →