Μπορεί επίσης να σας αρέσει
Η ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του νηπίου αφορά στην ανάπτυξη του συναισθηματικού και του κοινωνικού τομέα. Όσον αφορά τον συναισθηματικό τομέα: Το παιδί της […]
Έτσι αργά αλλά σταθερά το άτομο σταματάει να αισθάνεται για να μην θυμάται, προκαλεί το πόνο για να νοιώσει, επιθυμεί την καταστροφή για να προσποιηθεί ότι υπάρχει, χρησιμοποιεί παρηγοριές για να ζεσταθεί, προσπαθεί κάποτε να σκοτώσει τον εαυτό του για να θυμηθεί (και να θυμίσει!) πως μόνο οι ζωντανοί έχουν αυτή την επιλογή.
«Εάν εγώ πέθαινα εδώ και τώρα επί τόπου χωρίς πόνους, αυτό δεν θα ήταν για μένα τον ίδιο καθόλου φοβερό. Δεν θα υπήρχα πλέον και επομένως δεν θα μπορούσα να αισθανθώ κάποιο τρόμο. Τρόμο και φόβο μπορεί να προκαλέσει μόνο η παράσταση του θανάτου στη συνείδηση των ζώντων.Για τους νεκρούς δεν υπάρχει ούτε φόβος, ούτε χαρά»