«Σε αντίθεση με το τραυματισμένο άτομο που έχει βιώσει μια αίσθηση ασφάλειας και ευεξίας πριν από την εμφάνιση του τραύματος (μεμονωμένου περιστατικού), ο επιζών ενός πολύπλοκου τραύματος δεν ξεκινά με αυτό το πλεονέκτημα»
Παρότι το περιβάλλον παίζει σίγουρα σημαντικό ρόλο στην σχηματοποίηση των συμπεριφορών, υπάρχουν πλέον στοιχεία που δείχνουν ότι οι διατροφικές διαταραχές ξεκινούν στον εγκέφαλο.
Επίσης είναι σημαντικό να γνωρίζουμε οτι η τροποποίηση δεν αφορά τη διαγραφή του μνημονικού ίχνους του τραυματικού γεγονότος (αμνησία), αλλά των συναισθημάτων, των πεποιθήσεων και των σωματικών διεγέρσεων που επιφέρει η ανάκληση του. Με άλλα λόγια το τραύμα γίνεται -επιτέλους- μια κακή ανάμνηση και οχι μια διαρκής αναβίωση που φέρνει ξανά και ξανά στο παρόν όλο τον πόνο και τον τρόμο της στιγμής που δημιουργήθηκε.
Πλήθος ερευνών έχουν τεκμηριώσει τις τραυματικές ιστορίες των ανθρώπων που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές (Dalle Grave, Rigmonti, Todisco & Oliosi, 1996; Reyes-Rodriguez et al., 2011), …
Είναι η εποχή της “σύνθεσης” ενός μετα- αφηγήματος που η ψυχοθεραπεία αναγνωρίζεται ως μια απαρτίωση πολλών και διαφορετικών εργαλείων (tools ή modules), τα οποία προέρχονται …
Η οριακή διαταραχή είναι κατά βάση η φυσιολογική απάντηση του νευρικού σύστήματος σε μάλλον “αφύσικες” καταστάσεις της παιδικής ηλικίας. Η επανοργάνωση του νευρικού συστήματος εξαιτίας …
Μια παρουσίαση στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος της Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων του Σισμάνόγλειου – Αμ. Φλέμινγκ ΓΝΑ.
Έχουν γραφτεί τόσα και τόσα για τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που δεν πάνε στην θεραπεία! Μήπως να αρχίσουμε να γράφουμε επιτέλους και για τα χαρακτηριστικά …
