Η οριακή διαταραχή είναι κατά βάση η φυσιολογική απάντηση του νευρικού σύστήματος σε μάλλον “αφύσικες” καταστάσεις της παιδικής ηλικίας.

Η επανοργάνωση του νευρικού συστήματος εξαιτίας των τραυματικών ή αποστερητικών εμπειριών προκαλεί μια σωρεία νευροβιολογικών αλλαγών που επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης, συναίσθησης και συμπεριφορίκης δράσης του εγκεφάλου ( brain survival mode ).

Το συγκεκριμένο νευρολογικό πρότυπο χαρακτηρίζεται απο διχοτομική και απόλυτη σκέψη, φόβους εγκατάλειψής και μοναξιάς, συναισθηματική αστάθεια, μικρή ανοχή στην ματαίωση κλπ.

Εξ αυτών προκύπτει η παροιμιώδης στους θεραπευτικούς κύκλους, δυσκολία αντιμετώπισης της οριακής διαταραχής.

Τα επιστημονικά δεδομένα βέβαια ουδόλως συμφωνούν με την —επίσης παροιμιώδη— απροθυμία πολλών θεραπευτών να εμπλακούν με την συγκεκριμένη διαταραχή. Η οριακή διαταραχή είναι μια αντιμετωπίσιμη διαταραχή! Ιδίως στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει χρήση/κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών (το 60-70% των περιπτώσεων) η ψυχοθεραπεία μπορεί σε εύλογο χρονικό διάστημα να επιφέρει θεαματικά αποτελέσματα .

Η Διαλεκτική Συμπεριφορική Θεραπεία και η βραχεία ψυχοδυναμική έχουν δείξει εξαιρετικά αποτελέσματα. Oι μοντέρνες τραυματοθεραπείες (EMDR – IFS) έχουν ανοίξει νέους και ελπιδοφόρους θεραπευτικούς δρόμους όπως και η θεραπεία σχημάτων (Shema Therapy).

Αλλά και κάθε θεραπεία που στηρίζεται στην αυθεντικότητα της θεραπευτικής σχέσης (προσωποκεντρικού, υπαρξιακού, συστημικού προσανατολισμού) μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματική.

Συμπληρωματικά της ατομικής θεραπείας μπορεί να βοηθήσει η ομαδική θεραπεία, καθώς και η συμπτωματική φαρμακευτική αντιμετώπισης των καταθλιπτικών και αγχωδών συμπτωμάτων.