Ως ε-λογα όντα που καλούνται να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν σε ένα πλαίσιο αβεβαιότητας, αναπτύσσουμε παράλληλα με την ωρίμανσή μας, μηχανισμούς ελέγχου της πραγματικότητας που μας επιτρέπουν να αξιολογούμε τη συμπεριφορά (εαυτών και αλλήλων) και να προβαίνουμε στις κατάλληλες (βάση των συνθηκών) τροποποιήσεις.
Η ανάγκη για βεβαιότητα και σταθερότητα σε ένα ασταθές και αβέβαιο περιβάλλον συχνά μας ρίχνει στην πλανερή αίσθηση του Ελέγχου.
Όλες οι αποφάσεις μας στηρίζονται στις (αναγκαστικά) περιορισμένες γνώσεις μας, στα apriori μερικά δεδομένα από ένα πλήθος δεδομένων, και στους ατελής (αν και εκλεπτυσμένους) γνωστικούς μας μηχανισμούς νοηματοδότησης.
Η σκέψη μας είναι πάντα η υποκειμενική αναπαράσταση της πραγματικότητας και δεν είναι η πραγματικότητα, ανεξάρτητα του ότι βιώνεται ως τέτοια.
Είναι εύλογο επομένως το δυσανάλογο κόστος (σε άγχος και θλίψη) για όσους εγχειρούν το μάταιο εγχειρήμα του απόλυτου ελέγχου.
Ένα σημαντικό διακύβευμα της ψυχοθεραπείας είναι σε αυτές τις περιπτώσεις η αποδοχή της ψευδαίσθησης του ελέγχου, η ανάπτυξη δεξιοτήτων ανοχής απέναντι στην αβεβαιότητα που χαρακτηρίζει την ανθρώπινη ύπαρξη, η προαγωγή στην ικανότητα λήψης αποφάσεων σε καθεστώς αβεβαιότητας, η αποδοχή της εσφαλμένης απόφασης χωρίς αυτομομφή.
Η συνειδητοποίηση παράλληλα ότι υπό το αυτό καθεστώς δρουν και οι σημαντικοί άλλοι στην ζωή μας, μπορεί να μας απαλλάξει και από το βαρύ φορτίο της ετερομομφής και της επι- κριτικής στάσης απέναντι τους.
Photo: Control Over Timeby oO-Rein-Oo
