Συμβουλές για την προετοιμασία και τη βελτιστοποίηση των προϋποθέσεων για τον συνεργατικό διάλογο Harlene Anderson, Ph.D.
Τόσο η πρόσκληση σε συμμετοχή, όσο και η συνέχιση του συνεργατικού διαλόγου απαιτεί μια αλλαγή στον προσανατολισμό.
Ο προσανατολισμός βασίζεται σε παραδοχές που προέρχονται από την θεωρία του μεταμοντερνισμού και άλλες σχετικές θεωρίες.
Οι συνθήκες για συνεργατικό διάλογο καθώς και η στάση εκείνου που απευθύνει την πρόσκληση σε συνεργατικό διάλογο προέρχονται από τις παρακάτω παραδοχές:
- Οι συνθήκες διαπλέκονται, καμιά δεν μπορεί να σταθεί μόνη της.
- Η αλλαγή στον προσανατολισμό οδηγεί με φυσικό τρόπο τις δράσεις που προσκαλούν σε συνεργατικό διάλογο.
- Ο διάλογος δεν απαιτεί συγκεκριμένα προσωπικά χαρακτηριστικά ή επαναλαμβανόμενες δεξιότητες.
Ο διάλογος απαιτεί συνεργατικό σχέδιο.
- Η συνεργατική σχεδίαση είναι μέρος της διαδικασίας της συν-δημιουργίας καινοτομίας στο νόημα, την κατανόηση και τη δράση.
- Η συνεργατική σχεδίαση απαιτεί την πρόσκληση, τη μάθηση και τον σεβασμό στην εμπειρία του άλλου ατόμου.
- Κάθε διάλογος είναι μοναδικός για τους συμμετέχοντες, τις καταστάσεις, τις περιστάσεις και την ημερήσια διάταξη.
- Ο διάλογος είναι μια φυσική, αυθόρμητη δραστηριότητα που πραγματοποιείται κάθε στιγμή.
- Μπορείτε να προετοιμαστείτε για διάλογο, αλλά δεν μπορείτε να σχεδιάσετε ή να προ-κατασκευάσεται τον διάλογο.
- Ο διάλογος δεν μπορεί να γίνει σε στάδια, η διαδικασία του διαλόγου δεν είναι διαδοχική ή επαναλαμβανόμενη.
- Ο διάλογος δεν μπορεί να “εφαρμοστεί”, ενορχηστρωθεί ή να αποτελέσει αντικείμενο διαχείρισης.
Οι διαφορές είναι κρίσιμης σημασίας για τον διάλογο.
- Οι διαφορές, όπως στην ένταση, τη σαφήνεια, την αβεβαιότητα κλπ είναι απαραίτητες για έναν παραγωγικό διάλογο.
- Ο διάλογος είναι πολυδιάστατος.
- Κάθε συνάντηση – σχέση και συζήτηση – είναι μέρος του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος των συμμετεχόντων.
- Ο διάλογος συνεπάγεται την πολλαπλότητα των φωνών, των παρόντων και των απόντων.
- Το πλαίσιο είναι το σκηνικό για τον διάλογο: Το ιστορικό, πολιτιστικό, οργανωτικό, σχεσιακό πλαίσιο.
Ο διάλογος απαιτεί:
- To να μιλάς, να ακούς και να αποκρίνεσαι.
- Την πλήρη εμπιστοσύνη και την ικανότητα να είσαι ανοικτός στην άλλη άποψη και τη διαφορετικότητα.
- Να μην υποθέτεις ότι ξέρεις τι εννοεί το άλλο άτομο, να μην συμπληρώνεις τα κενά ή τα στοιχεία της ιστορίας του άλλου ατόμου με ότι πιστεύεις ότι είναι πίσω από την ιστορία.
- Να ελέγχεις για να βεβαιωθείς ότι έχεις κατανοήσει την οπτική γωνία του άλλου όσο καλύτερα μπορείς. Η κατανόηση δεν σημαίνει συμφωνία.
- Χρόνο για εσωτερική και εξωτερική συζήτηση.
- Χρόνο για εσωτερικούς και εξωτερικούς αναστοχασμούς.
- Παύσεις και σιωπές. Παρέχουν ευκαιρία για προβληματισμό, εσωτερική συζήτηση και προετοιμασία για ομιλία.
