Η εμπειρία επιδέχεται πληθυντικού αριθμού; Υπάρχουν οι εμπειρίες (της εμπειρίας); Αν πάλι προσεγγίσουμε το ζήτημα αντίστροφα, οι εμπειρίες (το πλήθος κάποιων ομοειδών συμβάντων) συγκροτούν άραγε μια ολοκληρωμένη μορφολογικά εμπειρία. Και αν ναι, είναι ισάξια τα συμβάντα που την συναποτελούν;

Μήπως πάλι κάποια συμβάντα μπορούν να οδηγήσουν στην συγκρότηση της εμπειρίας (ως συνολικής μορφής), κάποια άλλα όχι και κάποια τρίτα μπορεί να είναι συμβάντα μιας αναιρετικής ισχύος, αντί συμβάντα ή συμβάντα της αντί εμπειρίας; Άρα και για το ίδιο φαινόμενο μπορεί να υπάρχει μια εμπειρία ως ποιότητα, μια εμπειρία ως συσσώρευση (μεμονωμένων εμπειρικών συμβάντων), καθώς και άλλα συμβάντα που δεν επαληθεύουν την εμπειρία ή επαληθεύουν μια διαφορετική εμπειρία.

Και ποιος είναι ο σκοπός της εμπειρίας; Θα υποθέταμε η γνώση. Και επομένως τα πολλαπλά ομοειδή συμβάντα (αυτόνομα εμπειρικά ή συγκροτημένα στην ολοκληρωμένη μορφή της εμπειρίας) θα υποθέταμε ότι εμπεδώνουν την γνώση. Αντίθετα τα πολλαπλά διαφορετικά σε σχέση με το αρχικό συμβάντα θα τροποποιούσαν την αρχική εμπειρία.

Αν όμως έχουμε καεί μια φορά στο χυλό θα φυσάμε κάθε φορά που ανοίγουμε ένα κύπελλο γιαούρτι!

Κι αν πάλι η εμπειρία μας βοηθάει να διακρίνουμε τις ομοιότητες μεταξύ χυλού και γιαουρτιού δεν μας βοηθάει άραγε να ξεχωρίσουμε εξίσου και τη διαφορετική θερμοκρασία ανάμεσα στα δυο; Αν έχουμε καεί από το χυλό δεν θα φοβόμαστε μόνο τον χυλό αλλά και οτιδήποτε έστω αμυδρά μοιάζει με τον χυλό. Ακόμη και το αθώο γιαούρτι. Και κάθε φορά που θα βρισκόμαστε μπροστά στο δίλημμα (να βάλω στο στόμα μου κάτι που μοιάζει με χυλό ή όχι ) ο εγκέφαλος μας δεν θα κρίνει βάση των εμπειρικών δεδομένων των αισθήσεων του παρόντος, αλλά θα βασίζεται σε μια προ υπάρχουσα αναπαράσταση, η οποία με την σειρά της, στηρίχθηκε σε μια προ υπάρχουσα εμπειρία.

Αν έχουμε καεί είναι η αναπαράσταση του πόνου που μορφοποιεί την εμπειρία όχι η εμπειρία καθ’ αυτή.

Ο τραυματισμένος εγκέφαλος προτιμάει το παρελθόν από το παρόν. Προτιμάει να θυμάται από το να βλέπει και δεν εμπιστεύεται τα αισθητηριακά σήματα που μεταφέρουν το μήνυμα από τα άκρα των δακτύλων και το οπτικό νεύρο.

ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ. ΤΟ ΨΥΓΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΟ. ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΟ

Ο εγκέφαλος εσκεμμένα επιλέγει να μην επεξεργαστεί όλη την πληροφορία, γιατί  θέτει πάντοτε  σε προτεραιότητα την επιβίωση απο  την ορθή κρίση. 

ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΥΛΟ. Ο ΧΥΛΟΣ ΜΕ ΕΚΑΨΕ. ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΘΑ ΜΕ ΚΑΨΕΙ.

Πόσες φορές θα πηδούσαμε άραγε από τον δέκατο όροφο μιας πολυκατοικίας μέχρι να σιγουρευτούμε πως θα πεθάνουμε; Υποθέτω όσες φορές θα απαιτούσε ο θάνατος μας. Πιθανά στη πρώτη -καθοριστική και ανεπανάληπτη εμπειρία της πτώσης από τέτοιο ύψος. Αυτή είναι μια τελεσίδικα ολοκληρωμένη μορφολογικά εμπειρία που δύσκολα θα βρει τον πληθυντικό της αριθμό ή την αντι εμπειρία της. Και για την οποία δεν θα χρειαστεί ευτυχώς να δοκιμάσουμε μιας και στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε πιθανά κάποια εγγεγραμμένη εμπειρία να βασιστούμε, αλλά έχουμε την κοινή λογική που μας λέει να μην το επιχειρήσουμε.